Absolwent bocheńskiego gimnazjum (1914). Był jednym z ośmiorga dzieci z chłopskiej rodziny z Woli Batorskiej. Studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Prowadził badania naukowe w latach 1935-1936 w południowo-zachodniej Afryce. Badał język (m.in. cechy gramatyczne), folklor (taniec, poezję, baśnie) i obyczaje plemion buszmeńskich, hotentockich i bantuskich (Herero, Owambo, Czauna).
Jako pierwszy na świecie odczytał i opisał język mlasków Hotentotów wykazując mlaski jako dźwięki spółgłoskowe różniące się od polskich spółgłosek artykulacją niezależną od oddechu (tj. od fonacji czyli głosu), które są wytwarzane ruchem ssącym warg czy języka. Są więc mlaski wargowe, wargowo-zębowe, wsteczne, zębowe, boczne, dziąsłowe i cerebralne.
Działał w Oddziale Krakowskim Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej.
Prace, m.in.: Teksty hotentockie (1936), Die Schnalze (1939), Studies in African Languages (1993)
W latach 1993-1995 na łamach „Wiadomości Bocheńskich” (nr 4, 5/1993, nr 1, 3, 4, 5/1994, nr 1, 2/1995) ukazywały się wspomnienia Profesora z jego komentarzem pt. „Spod chłopskiej strzechy na katedrę uniwersytetu”. Obszernie przedstawił sylwetki profesorów, którzy go uczyli i kolegów – uczniów oraz atmosferę w bocheńskim gimnazjum (do 1914 r.).
Po śmierci Profesora w 1995 r. ukazała się pod tym samym tytułem książka wydana w Krakowie staraniem Polskiej Akademii Nauk Instytutu Języka Polskiego.