Stowarzyszenie Bochniaków
i Miłośników Ziemi Bocheńskiej

Rok założenia 1936

Wiadomości Bocheńskie

Kwartalnik społeczno-kulturalny Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej „Wiadomości Bocheńskie”, wydawany od 1989 r., jest w pewnym sensie kontynuacją wcześniejszych „Komunikatów Stowarzyszenia” z lat 60. XX wieku, jakkolwiek w zupełnie innej szacie graficznej, wielokrotnie większym nakładzie i objętości, bez ingerencji urzędowej cenzury, która w Polsce skończyła się z chwilą transformacji ustrojowej. Jest to czasopismo pisane przez Bochniaków i dla Bochniaków z różnych stron Polski i świata, najstarsze wśród ukazujących się w Bochni tytułów. Od 1989 r. urosło ono do rangi gazety regionalnej, w której odzwierciedlają się ambicje miejscowego środowiska, pojawiają się polemiczne artykuły na temat wyboru właściwej strategii rozwojowej i promocji miasta. Bochnia, jedno z najstarszych miast w Małopolsce, lokowane w 1253 r., z zabytkowymi podziemnymi wyrobiskami kopalni soli, wpisanymi w 2013 r. na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego, siedmioma wzgórzami i średniowiecznym układem przestrzennym śródmieścia, wymaga szczególnego spojrzenia, tym bardziej, że miasto posiada niezwykle bogatą tradycję niepodległościową. Trzeba tej niepodległościowej tradycji strzec i pielęgnować ją na co dzień. Celem więc naszej gazety jest wskazywanie na tego rodzaju tematy, wyjaśnianie ich istoty i poszukiwanie sprzymierzeńców w różnych środowiskach. W takim właśnie kontekście powadzenie polemik prasowym jest zabiegiem potrzebnym i ma wartość edukacyjną. Konsekwentnie prowadzi gazeta walkę z mitami wytworzonymi w czasach PRL-u, których celem było zamazywanie prawdy. Wiele tych mitów udało się skutecznie obalić. Przylgnęło więc do Bochniaków określenie „strażnicy pamięci”, co jest zgodne z prawdą, ale trzeba jednocześnie podkreślić, że Bochniacy są zwolennikami harmonijnego godzenia tradycji z nowoczesnymi rozwiązaniami. „Wiadomości Bocheńskie” są platformą wymiany myśli twórczej, wspomnień, napływających z wielu stron, a każde wspomnienie przypomina innym, że można coś jeszcze dodać, uzupełnić albo wyjaśnić, a może nawet zaprzeczyć. Bo przecież każde wspomnienie ma swój subiektywny walor i każdy ma prawo do takiej czy innej oceny minionych wydarzeń. Właśnie na tym polega główne zadanie pisma, docierania do prawdy nawet po wielu latach i dzięki temu integruje się wokół pisma spore grono jego sympatyków, nie tylko członków Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej.

Noty biograficzne i autorzy z całego świata

Od wielu lat kwartalnik publikuje obok wspomnień także noty biograficzne wybitnych postaci, wywodzących się z Bochni i Ziemi Bocheńskiej, w tym absolwentów bocheńskiego gimnazjum i liceum. Nie są to jednak tradycyjne, encyklopedyczne noty, bo dzięki rodzinnym pamiątkom, albumom fotograficznym i pielęgnowanej ustnej tradycji, fakty zyskują dodatkowe oświetlenie, bardziej osobiste, czasem anegdotyczne, nieraz intymne, bardziej barwne od słownikowych czy encyklopedycznych zapisów. Budzą one nowe zainteresowania i dostarczają historykom ciekawego materiału źródłowego. Możemy dowiedzieć się np. o legionowych losach Romana Grodeckiego, późniejszego profesora UJ, błyskotliwej karierze w Hollywood Ryszarda Ordyńskiego, który uczył w bocheńskim gimnazjum albo o szkolnych latach Karola Frycza ojca polskiej nowoczesnej scenografii i za co miał być z bocheńskiej szkoły wyrzucony.
Na łamach kwartalnika piękne wspomnienia z Bochni, z lat nauki w szkole, losów ludzkich pisali także autorzy mieszkający daleko poza Bochnią, m.in.: we Wrocławiu (Leon Mączka, Stanisław Słowik, Wacław Korta, Irena Kluba, Bożena Superat, Andrzej Migdał, Antoni Siewiński, Stanisław Ziemiański), w Warszawie (Leon Piskorz, Paweł Mucha, Władysław Kupiszewski, Jan Pinowski, Tadeusz Cepak, Stefan Dyga, Jan Łysek, Cezary Kostrzewa, Kazimierz Blotko, Elżbieta Misiak, Marian Flasiński, Anna Rudek-Śmiechowska), w Poznaniu (Krzysztof Kwaśniewski), w Trójmieście (Urszula Wińska, Daniel Duda, Tomasz Radwan-Wiński), w Kętach (Olga Chylowa), w Częstochowie (Władysław Kłóś), w Lublinie (Kazimierz Przybyłko, Kazimierz Pawełek), w Krakowie (Barbara Marszałek, Władysław Stawiarski, Marian Sołtys, Aleksander Urban, Janusz Sondel, Czesław Blajda), w Trzebini (Leszek Kala), w Bielsku-Białej (Ignacy Słonina), w Sosnowcu (Mieczysław Stokłosa), w Gliwicach (Stefan Błotnicki, Mieczysław Rosiek), w Środzie Śląskiej (Woytek Kopacz o ojcu Władysławie Kopaczu), w Koszalinie (Jacek Strzałka), w Jaworzynie Śląskiej (Maria Kurtiak–Porada), w Izraelu (Rachel Kollender, Miriam Romm), w Argentynie (Michał Więckowski), w Katowicach (Wacław de Laveaux), w Los Angeles (Andrzej Dąbrowa).
Ta skala kontaktów poza Bochnią daje obraz funkcji gazety i nośności jej tematyki i świadczy o jej atrakcyjności w różnych dalekich nieraz od Bochni środowiskach.